[Baekhyun
Part’s]
ผมปรือตามองคนสองคนที่ยืนคุยกันอยู่
ดวงตาที่เริ่มพร่ามัวทำให้ไม่สามารถมองเห็นเขาทั้งสองได้ชัดเจน
ผมรู้แค่เพียงว่าหนึ่งในนั้น… คือชานยอล
คนทั้งสองคุยอะไรกันอยู่สักพัก
ชานยอล(ผมคิดว่าเป็นชานยอลนะ)ก็เดินไปหยิบอะไรสักอย่าง.. และถือมันเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ….
กุญแจมืองั้นเหรอ??
ผมมองเขาทั้งสองอย่างงุนงง..
ใครอีกคนที่ชานยอลเรียกว่า ‘เทา’
จับแขนผมรวบไว้เหนือหัว
ก่อนจะล็อคกุญแจมือแล้วใช้โซ่ตึงเข้ากับเตียง ผมเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บ…
อยากจะขัดขืน… แต่ร่างกายกลับไม่ทำตามที่ต้องการ
“ไม่เจ็บหรอกนะ..คนดี..” ชานยอลกระซิบข้างใบหูของผมอย่างแผ่วเบา
ก่อนจะงับมัน ทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบ โพรงปากเล็กถูกลิ้นร้อนช่วงชิงความหวานไปอีกครั้ง
ผมเผยอปากขึ้นอย่างตกใจ เมื่อมือหนาเลื่อนไปปรนเปรอยอดอกของผมจนมันแข็งเป็นไต
“อ๊ะ…อ๊า..” ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อลิ้นร้อนเริ่มเล็มเลียยอดอกสีสวยพร้อมกัดมันเบาๆ
ปากหนาขบเม้มสร้างรอยรักสีกุหลาบไปทั่วทั้วแผงอกและลำคอขาว
ชานยอลเลื่อนลงไปปลดกางเกางของผมออก ในขณะที่เทาแทรกตัวเข้ามาแทน
ลิ้นหนาลากไปตามโครงหน้าของผม ก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก
เขาเล็มเลียผิวปากด้านนอกจนพอใจก่อนจะค่อยๆแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม
รสจูบของเขานั้นหนักหน่วงและรุนแรง เขาจูบผมอยู่นานจนผมเริ่มจะขาดอากาศหายใจ
แต่มือของผมถูกพันธนาการไว้จึงไม่สมารถประท้วงอะไรได้นอกจากดิ้นไปมา แต่ยิ่งดิ้น…
ตัวผมเองนั่นแหละที่ยิ่งเจ็บ… ข้อมือผมตอนนี้แดงช้ำไปหมด
สติของผมเริ่มพร่าเลือนลงทุกขณะ
เทาผละริมฝีปากออก
จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว ก่อนจะขบเม้มจนมันเป็นรอยแดง
กระต่ายดำที่ถูกย้อมทับด้วยสีขาว… กำลังจะถูกทำให้กลับเป็นสีดำอีกครั้ง….
มือหนาบดขยี้ยอดอกของผมทั้งสองข้างจนมันช้ำ
ผมแอ่นหน้าอกขึ้นด้วยความเสียวซ่านเมื่อชานยอลสะกิดที่ปลายส่วนอ่อนไหว
และรูดมันขึ้นลงอย่างช้าๆและเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เพียงไม่นานความรู้สึกปวดหนึบตรงหว่างขาก็แล่นเข้าสู่ร่างกายของผม
ไม่ได้มีความรู้สึกแบบนี้… มานานเท่าไหร่แล้วนะ..?
ชานยอลชะงักมือลง
ทำให้ผมต้องขมวดคิ้วและมองเขาอย่างไม่พอใจเล็กน้อย
“ฉันไม่ยอมให้นายปลดปล่อยหรอก
ฉันยังไม่ได้ทรมาณนายเลย…” เขากระตุกยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
ก่อนจะผละออกไป
“ตอนแรกมันอาจจะเจ็บ…
แต่ถ้านายทำตัวดีๆ นายจะสำลักความสุขจนลืมความเจ็บไปเลยล่ะ..”
เทากระซิบ
เป็นอีกครั้ง… ที่ไม่อยากจะได้รับความสุข…
เพียงไม่นานชานยอลก็เดินกลับมาพร้อมกับ….
คัตเตอร์??!!!
ผมเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เขาคิดจะทำอะไร?!
“นายจะได้รับความเจ็บปวดยิ่งกว่าที่ฉันเคยได้รับ…
บยอน แบคฮยอน..”
“นะ… นาย…
จะทำ…อะ..ไร..ฉัน” ผมเค้นคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก
สติที่มีอยู่น้อยนิดเริ่มพร่าเลือนลงไปอีก
“ทำให้ร่างกายนายเต็มไปด้วยความสวยงามไง…”
เทาเป็นฝ่ายพูดก่อนจะเลื่อนใบมีดของคัตเตอร์ออกมาพร้อมกระตุกยิ้มอย่างโรคจิต
อยากขยับกายหนีให้ห่าง แต่เครื่องพันธนาการที่ข้อมือทำให้ไม่สามารถทำอะไรได้
นอกจากนอนแผ่หลาให้เหล่าหมาป่าผู้หื่นกระหายกระทำชำเราอย่างโหดร้าย…
ใบมีดคมถูกกรีดลงกลางลำตัวของผมเป็นที่แรก
เลือดสีแดงซึมออกมาเล็กน้อย เทาใช้ลิ้นร้อนลิ้มรสเลือดสีแดงอย่างเอร็ดอร่อย
ใบหน้าของผมบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บและแสบ
ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะสะดุ้งโหยงเพราะสัมผัสหยาบโลนที่ส่วนอ่อนไหว
ชานยอลใช้ปากลากกางเกางชั้นในของผมออกไป
ลิ้นสากลากมาตามโคนขาเรียวสวย ก่อนจะหยุดอยู่ที่แท่งเนื้อสีหวาน
ร่างสูงลากลิ้นขึ้นลงตามความยาวของมัน ความรู้สึกปวดหนึบที่ว่างขาเข้ามาผสมปนเปอยู่กับความเจ็บแสบจากแผลสดๆที่เกิดจากใบมีดคม…
ทรมาณ… แต่เหตุใด… ร่างกายจึงไม่ขัดขืน..?
“อ๊ะ..อ๊า”
ผมจิกเล็บลงบนเตียงนุ่มเพื่อระบายความเสียวซ่าน
เทายังคงกดใบมีดลงบนตัวผมอย่างสนุกสนาน และใช้ลิ้นเล็มเลียเชยชิมรสชาติของเลือดสีแดง..
พวกเขากำลังปลุกแบคฮยอนคนเก่า… เขากำลังปลุกมันขึ้นมา…โดยไม่รู้ตัว..!!
“อื้อ..อ๊ะ…
อ๊า!!” ครางเสียงหลงเมื่อแกนกายของชานยอลเข้ามาสู่ภายในร่างกายรวดเดียวโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า
นำใสๆไหลออกมาจากหางตาด้วยความเจ็บ ผมช้อนสายตามองพวกเขาอย่างอ้อนว้อน
แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มที่แสนจะร้ายกาจ…
เทาจูบซับน้ำตาผมอย่างแผ่วเบา
แต่แรงกดใบมีดนั้นไม่ได้อ่อนโยนขึ้นเลยแม้แต่น้อย ซ้ำเขายังกดมันให้ลึกลงไปอีก
และเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เทาเล็มเลียแผลสดๆด้วยลิ้น
และกลืนกินเลือดสีแดงสดอย่างกระหาย ในขณะที่ชานยอลกระแทกทั้นแกนกายเข้ามาในร่างกายของผมอย่างหนักหน่วงและถี่รัว
ช่องทางรักของผมแสบระบมไปหมด
“อึก…” ผมเม้มปากแน่นเพื่อสะกดกลั้นเสียงครวญครางที่น่าสมเพชนั้นไว้
เมื่อเห็นว่าผมเงียบ เทาจึงเงยหน้าขึ้นมาจากการวาดลวดลายศิลปะลงบนตัวของผม
มือหนาเลื่อนมาบีบที่ปลายคางของผมอย่างแรง
“อ้าปากออกและครางออกมาซะ
บยอน แบคฮยอน” ผมส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธทันที
เทาจึงเพิ่มแรงบีบมากขึ้น
“ฉันให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้าย
อ้า ปาก ซะ” แต่เขาก็คงได้รับคำตอบเช่นเดิม
“หึ… ฉันให้โอกาสนายแล้วนะ”
เทาฉีกยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว ก่อนจะปลดเข็มขัด…
ไม่นะ..!!
แกนกายคัพใหญ่ถูกส่งเข้ามาในปากของผมโดยที่ผมไม่ได้ต้องการมันเลยสักนิด
แถมรสชาติของมันก็.. น่าขยะแขยงสิ้นดี
เทาขยับสะโพกเข้าออกและส่งเสียงครางในลำคออย่างสุขสม
ด้วยความใหญ่และยาวทำให้ผมรู้สึกจุกที่คอ และเริ่มจะหายใจไม่ออก
ผมจึงเผลอกัดลงไปที่แกนกายชนาดใหญ่นั่นจนเห็นเป็นรอยฟัน
เทามองมาที่ผมอย่างกราดเกรี้ยว
เขาขยับสะโพกเข้าออกอย่างแรงจนปากของผมราวกับจะฉีกออกจากกัน
มือหนาคว้าข้อมือของผมขึ้นมา ใบมีดคมถูกกดลงบนข้อมือบางและกรีดเป็นทางยาว
เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมาทีละหยด.. ทีละหยด เทาคว้าข้อมือของผมอีกข้างขึ้นมา..
ก่อนจะยื่นข้อเสนอ..
“ใช้ปากของนายสิ.. ถ้านายไม่อยากให้ข้อมือสวยๆของนายเต็มไปด้วยหยาดเลือด…” ผมมองไปที่ข้อมือของตนเองที่ยังมีเลือดไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
อีกทั้งแรงกระแทกของชานยอลยังคงหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
และผมก็ไม่ได้ใสสะอาดขนาดที่จะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร…
ถ้าผมยอม… เขาจะอ่อนโยนขึ้นหรือเปล่า…?
เด็กน้อยไม่คิดไตร่ตรองอะไร
พยักหน้ารับข้อเสนอแต่โดยดี…. เพราะต้องการแค่เพียง.. ความอ่อนโยน….
ปากเล็กดูดดึงส่วนปลายของแกนกายใหญ่เบาๆ
ก่อนจะใช้ลิ้นลากไปตามความยาวของมัน ผมทำซ้ำๆอยู่อย่างนั้น เทาส่งเสียงฮึมฮัมในลำคอเบาๆอย่างสมสุข
“อุก!!” เทากระแทกกายแกนเข้ามาอย่างแรงพร้อมๆกับชานยอล
ทั้งสองซอยเข้าออกถี่รัวและรุนแรง
ก่อนที่ของเหลวสีขาวขุ่นจะถูกปล่อยเข้ามาในร่างกายของผมทั้งสองช่องทาง
รสชาติของมัน…. ผมไม่ได้สัมผัสมานานพอสมควร… แต่มันก็ชวนให้อ้วกเช่นเคย... เขาทั้งสองถอดแกนกายออกจากร่างกายของผม
ผมจึงเตรียมที่จะบ้วนของเหลวในปากออกมา แต่ทว่า….
“กลืนมันลงไปซะ” เสียงทุ้มที่ผมไม่ได้ยินมาร่วมชั่วโมงเปล่งออกมา
ชานยอลใช้สายตาแข็งกร้าวมองผม แต่จะสนใจมันทำไม… ผมไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของเขาที่จะทำตามที่เขาสั่งทุกอย่าง,,,
ผมบ้วนของเหลวลงในถังขยะข้างเตียงทันที
ร่างสูงพุ่งเข้ามาบีบไหล่ของผมจนมันเป็นรอยแดง
“กล้ามากนะ… บยอน
แบคฮยอน”
“หึ แล้วนายจะทำอะไรฉันล่ะ?”
ผมยกยิ้มใส่เขาอย่างท้าทาย ชานยอลมองผมด้วยแววตาแข็งกร้างอีกครั้ง
เขาเหวี่ยงร่างของผมลงบนเตียง ก่อนจะกระตุกยิ้มออกมา
“ก็ว่าจะไม่ใช้แล้ว… แต่นายเรียกร้องมันเองนะ”
“ว้า… นายไม่น่าไปขัดใจไอ้ยอลมันเลยนะกระต่ายน้อย
ไม่งั้นนายคงไม่โดน..”
“เทา! จุดไฟสิ”
ชานยอลเอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนเทาจะพูดจบ
ไฟ???
เทาจุดไฟแช็คจ่อที่ไส้เทียน
เทียนงั้นเหรอ???!!
“นายเลือกมันเองนะ บยอนแบคฮยอน..”
รอยยิ้มเหี้ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลานั้นอีกครั้ง.. ชานยอลคนเดิมหายไปไหน…
กายเล็กกระถดหนี เมื่อร่างสูงเดินเข้ามาใกล้…
แต่ยิ่งหนี ก็ยิ่งจนมุม…
หลังบางแตะลงบนผนังเย็นเฉียบ ชานยอลแค่นยิ้มออกมา
“นายหนีไม่รอดหรอก…”
“อ๊ะ!” เทาจับเข้าที่ข้อเท้าของผมพร้อมออกแรงฉุดอย่างแรงจนโซ่ที่ตรึงไว้กับผนังเหยียดตึงแล้วส่งเสียงดังกึก
ผมเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บ แผลที่ข้อมือปริออกมากกว่าเดิม
เลือดไหลทะลักออกมามากขึ้น ชานยอลใช้มืออีกข้างจับผมพลิกหันหลัง
เทาหยิบคัตเตอร์ที่วางอยู่ค้างเตียงขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะกดใบมีดคมลงบนแผ่นหลังบาง
ชานยอลใช้ความร้อนจากเทียนลนลงบนแผลสดๆ น้ำตาเทียนค่อยๆหยดลงบนแผลทีละหยด… ทีละหยด…
“อึก..” หยาดน้ำตาไหลออกจากหางตาของผมเพราะความเจ็บปวด
“จำเอาไว้นะ บยอนแบคฮยอน
ถ้านายขัดคำสั่งของฉัน.. ครั้งหน้าฉันจะไม่ใจดีด้วยแล้วนะ” ชานยอลกล่าวพลางม้วนผมของผมเล่น
“คะ…ครั้งหน้า?”
“นายคิดว่ามันจะมีแค่ครั้งเดียวงั้นเหรอ..?
สำหรับปาร์คชานยอล ไม่มีคำว่าครั้งเดียวหรอกนะ…” ชานยอลใช้มือข้างที่ว่างไล้ไปตามใบหน้าและเรือนผมของผม.. เขาจูบลงที่ขมับของผมเบาๆ… แต่นั่นมันก็แค่การแสดง..
บางครั้งผมก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าทุกอย่างมันก็เป็นแค่ฝันร้ายอย่างหนึ่ง..
แต่ความร้อนของเทียน… สัมผัสเย็นเฉียบของใบมีด… ความเจ็บปวดจากแผลสด.. กลิ่นคาวเลือด.. ยังยืนยันได้ว่าทุกอย่างเป็นความจริง.. ไม่ใช่ความฝันแต่อย่างใด…
“โอ๊ยย!!” ผมร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกได้ว่าอะไรสักอย่างถูกยัดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง..
ผมรู้สึกได้ถึงของเหลวที่ไหลออกมาจากร่างกาย
กลิ่นความเลือดคละคลุ้งไปทั่งทั้งห้อง ความเจ็บปวดทวีคูณมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม
เทาจับผมพลิกตัวอีกครั้ง ทั้งๆที่คัตเตอร์ยังคงเสียบคาอยู่ที่เดิม ชานยอลหยดน้ำตาเทียนลงบนช่องทางรักที่ละหยด.. ทีละหยด.. ความทรมาณทั้งทางกายและทางใจเข้ารุมทำร้ายผมหนักกว่าเดิม
สติที่มีพร่าเลือนลงไปเรื่อยๆ ก่อนจะจมดิ่งลงสู่ความมืด… .ในที่สุด….
- END -
อย่าลืมกลับไปเม้นด้วยน้าา คอมเม้นคือกำลังใจนะครับ ; w ;
ยอดอกสีสวยย >/////<
ตอบลบ